Ben ne kadar çekilmez olabildiğimi lohusalığımda anladım. Ya bide engelleyemiyosun. Bir oksun sanki ve hızla gidiyosun sadece. Herkes bir yana eş en önemli kişi bu dönemde, okut tabiki bence o da bilsin çekirdek aile olunca ilk dönem yaşayabileceklerinizi 
Süpriz olmasın sonra
3 Beğeni
Ben çokta sinirli olmadım ya.
Sadece cesur sabaha kadar uyumuyordu diye sinirr krizi yaşıyordum hâtta delirmiştim sinirden bağırmamak için elimi ısıryordum 
Sonra alışmaya başladım,geç uyuyor diye kabullendim.
Ama ondan başka sinirli olacağım bir durum yaşamadım ya
5 Beğeni
Ahh en yaralı olduğum konu. Ben öyle emzirmek şöyle güzel, ay iyi ki anneyim, canım yavrum tey tey tey modunda değilim. Emzirmekten keyif almıyorum hala canım acıyor. Sezaryen dikişleri fena canımı yaktı. Allah’ımı kaybettim, peygamberimi aradım durumuna geldim. Amaaa bende sinirlilik olmadı. Aksine çok kırgındım herkese ve her şeye. Belkide sürecim daha farklı ilerledi o yüzden olabilir. Aylarca düşük tehlikesi ile yattım. Neredeyse doğurana kadar kanamam vardı. Kaybettim kaybedicem korkusuyla sonunda 35 haftalık doğum yaptım stres ve sıkıntıdan. Dolayısıyla kimseyi istemedim yanımda. Sadece kızım, ben ve eşim olsun istedim. Zorlanırsak da beraber zorlanalım dedim ve canım kocam da destekledi beni. Burada eşin desteği çok önemli. Allah’tan eşim izin alabildi ve ilk 1 ay beraber baktık. O süreçte alıştık birbirimize. Eşimin işe başladığı gün kızımı yoğun bakıma aldılar. Çok kötü bir süreçti.
Endişelenmekten sinirlenmeye fırsat mı kaldı ayol. İlk 2 ayı berbattı. Sonra dedim Zühre kendine gel, kimseye ihtiyacın yok üstesinden gelirsin yeter ki sağlık yerinde olsun. Öyle öyle alıştık biraz.
Sana lazım olan tek şey anlayışlı bir eş ve aile. Mesela sütüm gelmedi diye ben suçlu oldum, uykusuz kaldım ben suçlu oldum, bebeğimi yoğun bakıma aldılar ben suçlu oldum hatta kanamam olduğunda bile ben suçlu oldum. Yani anlayacağın insan anne babasını seçemiyor. İnşallah bu süreçte eşin iyi bir eş ve iyi bir baba olur.
Hee ağladım mı çok ağladım. Sonuçta Tomris bebek, ben anne ve eşim baba olmayı öğreniyor. Birlikte öğreniyoruz. 
Birbirinizin dilini anladıkça daha rahat olacak her şey. Keşke çok kolay diyebilsem ama o zaman yalan söylemiş olurum. Sadece zaman lazım. Bir miktar da rahatlık. Rahat bir insan olursan kolay ilerliyor.
Bence annelik rüzgârlı havada buzlu suya girmek gibi. Başta soğuk ama sonra rüzgâr daha çok üşüttüğü için su sıcak geliyor ve çıkamıyorsun. Ve inan bana kim ne derse desin inanma
herkesin tecrübesi apayrı.
Son olarak bir gülüşü var ki ömrümü veririm yavrum için 
7 Beğeni
Gözlerim dolu dolu okudum yazdıklarını
Çok güçlü kadınlarsınız, çok güçlü annelersiniz her biriniz. Yılmadan yola devam edebilmeniz bile bunu gösteriyor, arada tabi ki tökezleyeceksiniz, tabi ki öfke patlamaları, ağlama krizleri, tahammülsüzlükler yaşayacaksınız, tabi ki gücünüzün tükendiğini hissedeceksiniz ama bu sizin zayıf olduğunuz anlamına gelmiyor.
He her zaman güçlü olmak zorunda da değilsiniz, arada koyverin gitsin, evet annesiniz ama evvela insansınız. Sizin de ihtiyaçlarınız var, siz iyi olun ki bebekleriniz de kendini iyi hissetsin.
Hepiniz çok seviliyorsunuz 
7 Beğeni
Ben çok ağladım cesuru susduramadığımda.
Rabbim evlatlarımıza uzun ömürler versin hepinizin inşallah
1 Beğeni
Canım @duygugillerdenbiri umarım minimum hasarlı maksimum keyifli bir annelik süreci yaşarsın.
Hep diyorum güçlü olucam diye Seyit Onbaşı gibi oldum Ne gerek var ay
Ama bir yandan da Tomris istediği kadar ağlayabilir çünkü kendini ifade etme şekli öyle; sürekli emmek isteyebilir canım acısa ve sütüm yeterli olmasa da bu memeler o istediği sürece ona ait diye düşünmeden de duramıyorum.
Bebeklerimiz henüz bilmiyorlar, bizden başka kimseleri yok. İyi ki nefes alışını duyuyorum şu an, iyi ki bir şekilde kendini anlatmaya çalışıyor ve iyi ki yanımda. 
Bu demek değil ki yorgunluk kahvemi içerken ağlayıp söylenmeyeceğim
7 Beğeni
Uykusuzluğun verdiği sinir oldu
İlk zamanlar gün içinde işlerimi yetiştiremediğim için kendimi yetersiz hissediyordum
4.5 yaşında bir de kızım olduğu için onu ihmal etmeden süreci yönetmeye çalışmak beni çok yormuştu
Eşim yoğun çalıştığı zamanlarda bana çok destek olamadığı için kendimi kötü hissediyordum
İki çocukla ilgilenmekten kendimize vakit ayıramadığımız için eşimin ilgisine daha çok ihtiyacım olmuştu
7 Beğeni
Benim uykusuzluk konusunda sıkıntım yok. İşim gereği uykusuzluğa o kadar alışkınım ki zaten uyumayı da pek sevmem. 2 saat uyusam yeter tüm günün üstesinden gelirim. Ama eğer uykuyu seviyorsanız o zaman işiniz zor 
5 Beğeni
Çok güzel anlatmışsın
2 Beğeni
Bende aynı sen gibi okudum anne olmak çok zor gerçekten daha doğurmadan insan anlamaya başlıyor doğunca daha iyi anlıyor
5 Beğeni
İnşallah 
2 Beğeni
Amiin inşallah hahahaha hem ağlarım hem anneliğimi yaparım
3 Beğeni
@Hasen bizim için çok güzel bir soru sormuşsun 
3 Beğeni
Herhalde kız Adeta yeni gelin gibi hem ağlarım hem oynarım
3 Beğeni
@Hasen duygularımıza kafamiza takılan sorulara güzel şekilde yanıt buldurmusAnnelik güzel ama demek çok güçlü olmamız lazım ben hep ağrı kismindaydim bir insan yetiştirmek temelden dünyaya insan getirmek büyütmek ağrıdan daha zormuş demek
3 Beğeni
Ben uykusuz kalınca ve acıkınca bile sinir küpüne dönüyorum lohusalıkta bu sinir kat kat artıyorsa ben ve çevrem yandı 
kimseyi gözüm görmez
6 Beğeni
Yani sinirlilik değil de tanımlayamadığım bi gerginlik sanki ya da ay orasına bişey mi oldu burası mı ağrıyor acıttım mı bi yerini korkusu beni biraz tedirgin ediyor e tabi uykusuzluk da cabası birbirimize alıştık onun sıkıntısı yok yarın tam 1 aylık olucaz iyice alıştım oda bana alıştı fark edebiliyorum
4 Beğeni
Uykusuzluğa alışığım yaklaşık 6 aydır uykusuzum
4 Beğeni
Allah yardımını verir de inşallah bu günleri de yaşar atlatırız analık ne zormuş
6 Beğeni
Ağrı gelip geçici. İyi ve mutlu insan yetiştirmenin ağırlığı bambaşka. Allah hepimize hayırlı ebeveynler olup hayırlı evlatlar yetiştirmeyi nasip etsin
8 Beğeni