Pozitif normal doğum hikayem

[NURAN]

Merhaba kızlar Eylülle hem birbirimize hem de eve alışma sürecinde olduğumuz için burda şu anlık pek aktif olamıyorum. Doğuranlar beni anlar Hazır Eylül de uyuyorken size ikinci doğum hikayemi yazmaya geldim. Biliyorsunuz ki 29. haftamdan itibaren hastanede geçti hep hamileliğim… Çok yıpratan bir süreç oldu benim için bu durum ve burda da hep duygularımı paylaştım. Gelelim hikâyeme… Herşey kanamamın başlayıp da hastaneye gitmemle başladı. Zaten 2 cm açıklığım vardı. Kontrol altında tutuldum ve 2 gün yattıktan sonra hiçbir doğum belirtim olmadığı için çıkış almaya karar verdik. 3. gün çıkacaktım yani. Zaten çıkacağım diye de eşim, kayınvalidem falan yanımda kalmadılar, eve gittiler. Tektim hastanede. O gün akşam erkenden uyku bastırdı bana, akşam saat 10-10 buçuk gibi yattım. Gece 2 ye kadar her sağıma soluma döndüğümde özel bölgemde ağrı hissettim ama normal karşıladım ilk etapta. Sonra gece saat 02.30 da belden kasıklarıma doğru şiddetli şekilde ağrı hissederek uyandım ve aslında o anda hissettim doğumun başladığını. 02.46 dan itibaren (Notlar bölümüne kaydetmişim hatta kasılma sıklıklarımı) kasılmalarımın düzenli ve şiddetli geldiğini fark ettim. 11 dk.da bir gelmeye başlayan kasılmalarım 1 saat içinde 6 dk.da bire düştü bir anda. Bacağımı açarak ve yatağın kenarından tutunarak (kurbağa pozisyonu gibi) her kasılmada eğilip kalkmaya ve kasılma anında da eğilir pozisyonda durarak sallanmaya başladım, rahatlatıyordu beni (doğum yapacaklara tavsiye olsun diye bu kadar detay veriyorum). Saat 4 olduğunda 4-5 dk.da bire düştü kasılmalarım ve artık beni çok zorluyordu. Hemşire ziline basıp ebeye haber verdim (keşke haber vermeseydim). Ebe geldi uykulu uykulu ve ben de o anda egzersiz yapıyordum. ‘Ne yapıyorsun sen’ dedi yüksek sesle konuşarak. 'Kasılmalarım 5 dk.da bire düştü, haber vermek istedim ’ dedim. ‘Zile niye basıyorsun bu saatte ?’ diye hala devam etti terslemeye. Ben de ‘Açılmam artmış olabilir, haber vermek istedim, yanımda refakatçi de yok çünkü’ dedim. 'Yapma şöyle hareketler, geç yatağına yat, bir daha da zile basma ’ dedi ve gitti. Çok zoruma gitti çok… Nasıl ağladım anlatamam ve eşimi aradım hemen. Gel hemen, hiç iyi değilim, kasılmalarım başladı, doğum başladı bak dedim. Eşim de ‘Zaten hastanedesin, sabaha kaç saat kaldı, araba da yok şimdi, az dayan geleceğim’ demez mi. Kendi kendime kaldığımı o an anladım ve moral bozma zamanı olmadığını idrak edip hemen toparlandım. 'Nuran yalnızsın şu an, herşey senin elinde, Eylül’e yansıtma sakın ’ diyerek devam ettim egzersizlerime ve nefes alıp vermelere. Saat sabab 6 olduğunda beni Nst’ye aldılar ve o saate kadar kasılmalarım 2 dk.da bire düşmüştü. Nst’de bebeğin kalp atışları sabit gittiği için oksijen ve serum taktılar bana bebek uyuyor zannedip ama hâlbuki Eylül’ün hareketlerini hissediyordum ben, uyanıktı ve çıkmaya çalışıyordu. Oksijen beni çok kötü yaptı, artık yatağın kolluklarını sıkıyordum kasılmalara dayanamayıp. Bir anda midem bulanmaya başladı, kusacaktım ve bunun doğumun artık tamamen başladığına işaret olduğunu biliyordum. Hemşire geldi o anda ve midemin bulandığını söyledim. Hemen ebeye haber verdi, beni gece azarlayan ebe geldi ve ‘Miden bulanıyormuş’ dedi. ‘Evet, doğumum başladı’ dedim ben de. Açılmama bakmak aklına ancak o zaman geldi ve baktığında şok oldu. Hemşireye ‘Oha tam açıklık var, hemen doktora haber ver’ dedi. Doktor geldi ve o zaman içim rahatladı çünkü çok sevdiğim bir kadın doktordu. Geldi, baktı ve ‘Bebeğin kafası görünüyor’ dedi. Bana dönüp ‘Sen nasıl yaptın bunu’ dedi gülerek. Ben de saat 3 ten beri egzersiz yaptığımı söyledim. 'Sen tek başına nasıl bu açıklığa ulaştın, aferin sana, peki neden kimseye haber vermedin ’ dedi. Ben de yanındaki ebeyi göstererek ‘Hanımefendiye gece 4 te kasılmalarımın 5 dk.da bire düştüğünü söyledim ama bana geç yat yatağa dedi’ dedim. Doktor ebeyi azarladı orda bu nasıl sorumsuzluk diyerek. Ebe de ‘Ben bilemedim, kusura bakmayın, uykuluydum’ dedi bana dönerek. Hiçbir şey söylemedim ben de. Sonra nst odasında doğurtmak istedi beni doktor çünkü doğumhaneye yetişmeyeceğimi söyledi. Hemşireler de doğumhanenin hazır olduğunu söylediler. Doktor ‘Sakın ıkınma güzel kızım, hemen yetişeceğiz’ dedi. Peki ben o anda ne yaptım ? ‘Hocam eşimi arayıp haber verebilir miyim ?’ dedim. Güldü hoca ve ‘Çabuk ol kız, doğuruyorsun şu an ama eşinden de geçemiyorsun’ dedi. Saat 7 olmuştu bu arada. Eşimi aradım ama açmadı. Kayınvalidemi aradım, eşimi uyandırmasını, doğumhanede olduğumu ve şu an ıkındığımı söyledim. Kadın şok oldu Geri doğumuma döndüm telefonu yanıma bırakıp ve ıkınma seanslarına başladım. Bu arada da sürekli 'Başardım, yapabilirim ’ diye bağırarak ıkınmışım, ben o anları çok hatırlamıyorum o anki korku, stres ve heyecandan ama hemşireler gelip anlattılar hep Hatta doktor suyumu patlattığında kahkaha atmışım, niye gülüyorsun dediklerinde de ‘Suyum patladı, çok mutluyum’ demişim. Bu arada narkoz, uyuşturma vs almadım ha, sadece o anki yaşanan fazla adrenalinden dolayı ben hatırlamıyorum galiba. Gülerek anlatıyorum şu an (gerçi doğum boyunca da ‘başardım’ nidalarıyla kahkaha atmışım ) ama o an ben sadece acı hissediyordum ve kızımla konuşuyordum. Tam 07.14 te Eylül geldi ve rahatladığım an o an oldu. İşte ondan sonraki ‘Başardım, ben yaptım , yapabildim’ diye bağırmamı hatırlıyorum. Hatta yanımda duran ve bana çok destek veren bir hemşir vardı (erkek olanlara hemşir deniyor diye biliyorum), onun kolunu sıkıp ‘Başardım’ dedim tekrar. Doğumhaneden çıkınca da hala doğurduğuma inanmayıp uyanmayan (kayınvalidem de uyandıramamış) kocamı aradım ve doğurdum dedim. Adam şok oldu ‘Tek başıma doğurdum hastane köşelerinde ve ömür boyu bunu başına kalkacağım haberin olsun’ dedim. Sonrasında odaya alındım, kızım da geldi kucağıma ve serüvenimiz böyle başlayıp devam ediyor… Ebe konusundan ve yalnız olmaktan başka yaşadığım negatif bir durum yoktu. Gayet güzeldi. Herşeyin 4 saatte olup bitmesine hâlâ inanamıyorum ama oldu. Evet, çok acı çektim yalan değil ama ölmedim sonuçta o acıdan. Öyle bir güç geliyor ki o an, oluyor İkinci doğum hikayem de böyle oldu bitti kızlar. Ben de artık bir LOHUSAYIM

Umarım örnek bir hikaye olmuştur. Severek okursunuz inşallah. Sizleri seviyorum ve destekleriniz için çok teşekkür ederim İyi ki varsınız

[Cansu]

Tüğlerim diken diken oldu o ebeye ben de cok kızdım. Sen yine eşine kibar davranmışsın ben olsam, o sancı ile daha ağır konuşurdum. Süpersin maşallah sana

[duygugillerdenbiri]

Ahh canımın içi hikayeni okurken sinirlendim, güldüm ve en son doğuma girdiğinden çıkana kadar ağladım. Gerçekten tek başına başarmışsın, çok güçlü bir kadın çok güçlü bir annesin. Yalnızlığını ve o anki çaresizliğini iliklerime kadar hissettim, süreci çok güzel yönetmişsin, kız kardeşim gibi gurur duydum seninle. Eylül kızımız kendi hikayesiyle geldi, çok da güzel gelerek tatlı bir anı bıraktı sana​

[Hava]

Tekrar gozun aydin kardesim basardin dedigin Gibi tek basina boyle durumlarda oyle guc veriyoki Rabbim. Ama o kadar sinirlendimki o ebeye o kadar sacma bi durum yasamissinki. Eger hamilysem ve ozellikle son gunlerimi yasiyosam istedigim zaman cagirabilirim Gece saat kac olursa olsun isterse yalanci sanci Olsun mecbur gelmek zorunda oyle bi luksu Yok. Ozaman ebe olmasaymis madem uykusuna kiyamiyo. Yine diyorum yine diycem rabbim bunlara Din nasip etsin. Neyse gecti bitti eylulune kavustun. Esinde keske yapmasaymis ama kendi kacirdi O uzulsun en guzelini sen yasadin. Bos ver

[Hasen]

Ay çok duygulandım analar çeker yükü… Çok şükür pozitif bir şekilde süreci yönetmişsin maşallah arkadaşım 🩷

[ezgi-y]

Ne güzel ne duygu dolu bir hikaye gurur duydum seninle bende kızımın dogumunda hatta dogumdan sonra da yalnizdim aniden sezeryana almislardi beni ve kimsenin haberi yoktu cok sonra geldi kizimin babasi sonra eve gitmisti geri gece ihtiyacim olmustu ona ve o telefonu salona birakip yatmis (sorumsuzluk başka bisey degil) o kadar aramama ragmen ulasamamistim anca sabah iş işten gectikten sonra aramişti geri o yüzden cok iyi anliyorum seni insan o an tek olmak istemiyo ben biraz cok takmistim kafaya ama sen masallah cok güçlüsün Eylül bebek de hoşgeldi mutluluk huzur getirsin size insallah hikayenin her satirinda cok duygulandim Rabbim bir ömür mutluluk nasip etsin sana ve ailene güçlü ve güzel anneee @NURAN

[NURAN]

Hepinize ayrı ayrı çok teşekkür ederim Sayenizde pozitif karşıladım doğumu çünkü son günlerde kabul ediyorum ki çok depresiftim Evet, şu an koynumda Eylülkuş ve gaz çıkarmasını bekliyorum. Sonra ben yatış Gece daha yeni başlıyor bizde teyceler

[Didem.Nursema]

Gerçekten çok güzel bi doğum hikayesiydi yaşadığın her şeyi çok güzel anlatmışsın tebrik ediyorum inşallah bizde senin gibi 4 saatte çözeriz

[Hacerk]

Maşallah size çok tatlısınız harika bir doğum hikayesi darısı bize sizden umut doğdu kalbime inşallah bizlerde sizin gibi güçlü dururuz. Allah kolaylık versin.

[Nergiz13]

tüm zorluklara rağmen pozitif bir hikayen olmuş ALLAH analı babalı büyütsün sağlıklı huzurlu bir ömür dilerim​

[ezgi-y]

Ne güzel kokuyodur o şimdiii bizim icinde koklaaa

[İlknur]

Ebenin tavrı sinirimi bozdu ama doktorun ilgisi çok güzelmiş Çok sevindim istediğiniz doktor olmasına. Gerçekten tek başınıza başarmışsınız bunu da gururla herkese duyurmuşsunuz Eşiniz de bu süreçte yıprandı ve yine olmayacağını düşündüğü için hemen gelmedi bence Allah sağlıkla büyütmeyi nasip etsin inşallah.

[FidanUğur]

Daha güçlü bir annenin doğum hikayesi. Sağlıklı,bereketli,huzurlu ömrü olsun Eylül yavrunun.

[Gulsen95]

Canım benim o kadar çok etkilendimki çok yorulmuşsun ve bunu tek başına atlatman apayrı bi başarı okadar güçlüsün ki rabbim her daim gücüne güç katsın ve umarım çektiklerinin yüz binlerce misli kadar mutluluğun ve huzurun artar artık bebişlerinle mutluluk zamanı bol bol öp kokla bizim yerimizede öpmeyi ve mıncırmayı unutma prensesi

[Giz9435]

Nurancim nedense hikayeni okurken gözyaşlarımı tutamadim tek basina mucadele etmissin ki etrafındaki olumsuz insanlara karsi gayet sabirli olmussun burdan bile ne kadar guclu olduğun anlasiliyor ama sonunda bebisini kucagina almışsın cok şükür o son bi kac saati insan hatırlamıyor ben hatirlamayi cok isterdim ne dedim söyledim hic bir sey hatırlamıyorum bu arada aramiza hosgeldin LOHUSA Umarim guzel bir lohusalik sureci gecirirsin

[Sevane18]

Sen anlattıkca inan her şey gozumde canlandı okuyarak. Sonunda bebegine kovuştun tebrik ederim

Darısı benim başıma inşallah Bende lohusa olmak istiyoruuuuum.

[Glsh887]

Gerçektwn o kadar sakin kalabilmeyi nasıl başardın tebrik ederim seni. Eşinden ziyade ben en çok ebeye kızdım zile basmanın saati mi var azarlamak yerine bakması gerekirdi. Değişik güzel bir hikaye olmuşş Allah Eylül kuşu analı babalı büyütsün inşallah

[Zühre]

@NURAN tebrik ederim, seninle gurur duyuyorum Sen hiç yalnız kalmadın aslında hep güzel kızçenle beraberdin ve bu zorluğun üstesinden beraber geldiniz. Bundan sonraki süreçte umarım her şey gönlünce olur. Gazsız, gece uykusu uyuyan, mutlu ve sağlıklı bir kız olur umarım Eylül. Çok tebrik ederim

[NURAN]

Hepiniz çok tatlısınız Her birinizin doğum sürecinde elimden geldiğince desteğimi esirgemeyeceğim

Ebeye ben de hala sinirliyim. Yine de işinden olmasın diye gidip şikayet etmedim başhekimliğe. Yerimde başkası olsaydı gerçekten acımazdı. İşte özel-devlet ayrımı burda başlıyor aslında en basitinden. Eğer bu ebe olacak kadın özelde çalışıyor olsaydı ve aynı saatte çağırılsaydı doğum olana kadar odadan ayrılmayıp destek olurdu, hatta egzersizleri bile kendisi yaptırırdı değil mi ? Çünkü özel ya hani, eğer hastayla ilişkisi güzel olmasa işten atılır, biliyor. Ama devlette yeri sağlam kendince. O yüzden afedersiniz köpek gibi davranıyorlar rahatça. Bana göre öğretmenlik de sağlık çalışanı olabilmek de tamamen vicdanla yapılabilecek meslekler. Ben eğer ki midem bulanıyor demeseydim gerçekten orada tek başıma doğuracaktım, eminim. Ya bebeğime ya da bana bir şey olsaydı o zaman ? Evet, şükür olmadı ama olabilirdi de. Kızlar size tavsiyem gittiğiniz hastanelerde ebe olayını iyi araştırın. Ben o an takmadım çok belki ama siz takarsınız belki ve bu da doğum sürecinizi olumsuz etkileyebilir

Bunlar dışında Eylülkuşumla herşey çok güzel gidiyor. Çok şükür memeye alıştık, emiyoruz. Rüya da ilk 2 gün çok sınadı babasıyla beni ama üstesinden geldik. Kardeşine karşı ilk günden beri hiç sevgisiz bir tutumu olmadı ama dediğim gibi bizi çok denedi. Sabrım çok sınandı ama çok şükür bugün itibariyle Rüya ile de eski düzene dönebildik. Ağrılarım azaldı bayağı çünkü. Etkinlikler yaparken kardeşini de yanımıza alıyoruz. Geliyor gidiyor öpüyor kardeşini zaten. Herşey gayet iyi şimdilik. Lohusalık süreci başladı bende de. Dün Rüya ile biraz didiştik ve ‘Bu evden git’ diye bağırınca karşısında nasıl ağladım anlatamam. Geldi hemen, gözyaşlarımı sildi, 'Yok yok öyle demek istemedim ’ falan dedi. Sarıldık barıştık ve içimden ‘Hoşgeldin lohusa’ dedim Ara ara ağlıyorum, kendimi tutmuyorum çünkü tutarsam içimde büyür ve süt üretimimi etkiler. Bolca ağlamalı ama güzel bir süreç