Pozitif bir normal doğum hikayem olduğu için sizlere bu deneyimimi anlatmak istiyorum artıları ve eksileriyle kızlar. Eksileri pek yok benim için aslında ama yine de zorluk derecesini de objektif şekilde anlatmak istiyorum. Ben çok hassas biriyim vücuden de normalde. O yüzden başta kimse normal doğum yapacağıma inanmadı. Annem bile 
Benim bir ablam var ve 3 çocuğu sezaryenle oldu, o hep sezaryenin daha rahat olduğunu vs savunup beni sezaryen doğuma itmeye çalışıyordu. Ben önce iyi bir araştırma yapmaya başladım 4. ayımdan itibaren. Kitaplar, videolar, bu konuda ilgili kişilerin anlatımları vs vs. Sonra gebe okuluna gitmeye başladım 20. haftamdan sonra. Orda bir ebe vardı bize dersi anlatan. Ona korkularımı anlattım çünkü çevremdeki herkes normal doğumun hep zorluklarından, sanki savaşa gidiliyormuş gibi hissiyatlarından, çığlıklardan bağrışlardan falan bahsetmişti ve benim aklımda da çok farklı senaryolar çizilmeye başlamıştı. Ebeye bahsettiğimde öncelikle bana dediği şey şuydu ; kendi beynimi normal doğuma odaklamak, dış uyaranlara beynimi kapatmak ve sadece olumlu şeylere açık hale getirmek. Ben de öyle yaptım. Kime normal doğum yapmaya karar verdiğimi söylesem tebrik edenden çok vazgeçirmeye çalışan insanlarla karşılaştım yine. Sonra kimseye konuyu açmadan kendi içimde halletmeye karar verdim. Bulunduğum yerde hamile pilatesi ve meditasyon yapan yer buldum, oraya gitmeye başladım. Eve özel mumlar almıştım, düzenli aralıklarla meditasyon yaparak bebeğimle iletişim kuruyordum. Eve pilates topu almamıştım ben yaparken düşerim korkusuyla 
Onun yerine yastık kullanarak hareketlerimi yapıyordum. En çok da hamileliğimi dua ile bütünleştirmek bana ruhen iyi gelmişti. Her sabah 7 de kalkmaya programladım kendimi ve saat 7’den 11 e kadar günlük okumam gereken duaları Kuran’dan okuyordum, sonra en içten şekilde istediğim gibi doğum yapabilmem için Allah’a dua ederek kapatıyordum. Günün geri kalan saatlerinde de meditasyon ve pilates yapıyordum. En çok istediğim şey de suyumun gelerek o anı hissederek doğum sürecimin başlamasıydı, en çok da bunun için dua etmiştim ve öyle de oldu… Her gece uyumadan yarım saat önce kitap okuyordum, yine öyle bir gecede tam kitabı okuyup kapattığım anda içimde balon patlar gibi pıt gibi bir şey oldu ve suyum geldi. Eşim de çok bilinçli ve sakindi çok şükür. Hemen eşimi çağırdım, eşim çantaları kapıya götürüp doktora haber verene kadar ben de duş almıştım. Gece 1 de hastaneye gittiğimizde ben acilden gülerek oynayarak girmiştim. Suyum geldi diye hemşirelere nasıl neşeyle haykırmıştım Sonra ebe kontrol etti ve 1 cm açılmam vardı, sancımın hemen başlamasını ve o sürece girebilmeyi istiyordum bir an önce. Ebe de beklemem gerektiğini, bu sürecin uzun bir süreç olduğunu söylemişti. Sonrasında odaya aldılar bizi. Eşim yorgun olduğu için ona uyumasını söyledim, o uyurken ben de dans ediyordum odada ve kızımla konuşuyordum. Sonra doğum yapanların odalarını gezdim, daha da hevesle doldum. Tabi sancılarım da gelmeye başlamıştı ama bol nefes egzersizleri ile sancı süresini güzel atlatıyordum ben. Bu arada hastanede eşimden başka kimse yoktu yanımda, eşimle en baştan böyle istemiştik biz. Ben kalabalık istemiyordum rahatça sürece odaklanmak için ve doğumhaneye girene kadar da kimseye haber vermedik. Ne kadar kalabalık, o kadar stres bana göre Sonra sabah oldu, doktor muayene etti ve 7 cm olmuştu açılmam. Saat 7 civarıydı. Yani 6 saatte 7 cm açılmam olmuştu. Doktor hemşirelere saat 9 da doğumhaneye almaları gerektiğini söylemişti, tabi benim sancılarım 30 sn.de bire düşmüştü. Ama yine gülüyordum ben sürekli. Gebe okulundaki ebenin söylediği şu cümleyi aklıma kazımıştım ben :“Sen ne kadar stres yapıp bağırırsan bebeğin de o kadar korkar, senin stresinden dolayı bebeğin geçtiği kanallar daralır ve bebek zorlanır. Pozitif ol”. İşte bu cümle hala da aklımda. Elbette çok zordu ama doğru hareketlerle, sancıya odaklanmadan, sadece sürece ve bebeğe odaklanarak, doğru nefes egzersizleri ile sancıyı yenebiliyorsunuz. Doktor muayene edip gittikten sonra ben devam ettim yürümelere, çalışanlarla sohbet muhabbet ediyordum. Saat 9 olduğunda hala beni doğumhaneye almamışlardı. Saat 10 buçuk olduğunda hala almadılar ve gittim sordum, dedim sancılarım daha da sıklaştı, ne zaman alacaksınız beni diye. Hemşireler şok oldu. 'Biz sizin pozitifliğinizden dolayı sancınız yok diye sanıyorduk 'diyip güldüler. Sonra doğumhaneye aldılar 10 buçukta. Doğumhaneye girdiğimde çığlık sesleri vs geliyordu hep yan odalardan. Ebe beni odaya yerleştirdi doğumhanede, ebeye tek dediğim şey yatağın yan kollarını kaldırmasıydı çünkü o kollardan destek almak istiyordum. Ikınma seansına başlamıştım bu arada doktor gelene kadar. Açılmam da 10 cm olmuştu zaten. Tabi ki artık sürekli bir sancı hali vardı. Gözlerimden yaşlar geliyordu, çok ağladım, hem de çok… Sadece kızıma 'Kızım hadi beni yormadan gel, bir an önce sana kavuşmak istiyorum ’ cümlesini söyleyip Ayetel Kürsi duasını okuyordum. Aklıma gelen herkes için dua da ettim o süreçte. Sonra doktorum geldi ve yarım saat içinde kızımı aldım kucağıma. Doktorum eğitim de verdi benim doğumumda, 8 ebe, 4 hemşire, 4 stajyer vardı. Sonra odaya çıktığımda herkes ordaydı ve ben hala hıçkıra hıçkıra ağlıyordum. Kızımı korkutmamak için sesli şekilde ağlayamamıştım, o içimden dökülüyordu şimdi. Tam 2 buçuk saat ağladım. Annemler falan herkes sezaryen yaptım sanmış, hala benden normal doğum bekleyen yoktu. Doktor odaya geldi ve anneme dönüp aynen şu cümleleri söyledi:“Ben 20 yıllık doktorum ama bu kadar pozitif bir doğum yaptırmadım, eğitim bile verdim kızınızın doğumunda. Hiç çığlık atmadan, bağırmadan sadece söylediğimiz şekilde ıkınarak süreci çok güzel yönetti, kızınızla gurur duyun” dedi. Annemin o anki şaşkınlığı ve duygulanması hala gözlerimin önündedir. Epidural vs de istememiştim ben bu arada. Bunu da şöyle düşünerek istemedim : Allah anneliği kutsal saydıysa normal doğum da öldürecek şekilde bir acı değildir, katlanılması güç olan bir şeyi Allah neden kuluna versin ? Hep bunu düşündüm ve tamamen doğal şekilde normal doğum yaptım 21 yaşındayken. Doktorunuz normal doğuma uygun olduğunuzu söylüyorsa dış etkenlere kendinizi kapatın, sadece sürece odaklanın. Kafanıza koyun. Olumlu düşünün. Pozitif şeyler araştırın sadece. Sizi olumsuz etkileyen kişiyle bu konuyu paylaşmayın. Yine uzun oldu ama umarım normal doğum yapmak isteyenlere faydalı olur 
Teşekkür ederim 
Yazarken bile o anı tekrar yaşadım ve şu an ağlıyorum, Rabb’im herkese gönlündeki gibi bir doğum nasip etsin
@NURAN Hepsini okudum vallah eline sağlık .herkese boyle cesaret versin rabbim.
Bebişinin kiyafetlerini ne zaman aldın?allahla cikmişsim yoluna sende.onunicin senden fikir almak isterim.
Bana herkes alma almak olmaz nasip kısmet derler .niyet etmə derler.bende kendiligimde almak istiyorum ve kendi kendine diyorum ki Allah o bebeği bana vermişse bu duyguyu yaşatmağı nasip etmişse.kiyafet alınca bebegimi benden niye alsın ki .hala almak istiyorum ama arada kaldım .sen kaç aylikken aldın ve inaniyormusun?nasip kısmet niyet etmə falan diye.cevabini merakla bekliyorum.
Kıyafet degilde hiç olmasa bezini, islak mendilini, şampuanını sabunu çorapını filan
@Cesurumm Çok teşekkür ederim canım benim Valla ben öyle batıl inançlar besleyen biri değilim. Kızımın cinsiyetini öğrendiğimde sadece bir mama önlüğü ile ıslak mendil almıştım heves edip. Geri kalan tüm eşyalarını 7 buçuk aylıkken toplu almıştık eşimle. 7 buçuk aylık olana kadar hiçbir alışveriş yapmadım ben. Yaa ne olur ne olmaz diye insan beklemeli bence ama kötüyü de çok düşünmemek gerekir. Biz eşimle böyle yapmıştık ama tabi ki o zaman alım gücü iyiydi, insanlar alabiliyordu fakat şu an toplu alım yapmak imkansız gibi bir şey. Ben şu 6. ayımı dolduruyorum ve inşallah 1 ay sonra falan yavaş yavaş almaya başlayacağım. Annemlerin, kayınvalidemlerin alıp gönderdiği eşyalar var sadece şu an. Onları yıkayıp kaldırmaya başlayacağım inşallah. Bana kalırsa şu anki dönemde 6. aydan sonra başlanmalı alışverişe. Mesela hamileliğini öğrenir öğrenmez hemen alışveriş yapan insanlar var, yaa kötüsünü düşünmemek lazım elbette ama yine de insan olumsuz gelişebilecek durumları da göz önünde bulundurarak en azından 6. ayına kadar beklemeli diye düşünüyorum
Kesin karar verdim doğuma 20 gün kala alacağım artık inşallah teşekkür ederim .
Bana niyet düşmüyor asla.almamam daha iyi .
Bende 6 ayıma 3 gündür girdim
Doğuma 20 gün kala almanı da önermem kendimce canım. Yani risk olur bana göre çünkü bebeğin ne zaman geleceğini bilemezsin ve hamileliğin son haftalarında yalancı sancıların da başladığı için sürekli dinlenmen gerekir. Ben 7 aydan sonra yapmama rağmen bebeğin kıyafetlerini ütülemem bile 3 günümü almıştı. Ağrılarım artmıştı çünkü. Bence hamileliğinin son haftalarını alışveriş yapmakla ya da kıyafetleri yıkayıp ütülemekle geçirmek yerine dinlenmelisin bolca. Sezaryen düşünsen bile, doktor gün vermiş olsa bile yine de riske atma, belki bebeğin erken gelecek 
Bence sen şimdi yavaştan almaya başla. 7. aydan sonra da hepsini alıp yıkayıp kaldırırsın. Son aylarında da rahat edersin. Ayrıca kıyafet alırsam bebeğime bir şey olur diye falan da düşünme, sen Allah’a inan sadece. Mesela bizim yörede de hamileyken saç kestirirsen bebeğin yaşamaz derlerdi, hiç inanmadım ben. İlk gebeliğimde de şimdikinde de kestirdim. Can veren Rabb’im sonuçta, bir saç kestirmeye mi bağlı bebeğin hayatı diye düşündüm hep. Sen de böyle düşün bence
Çok arada kaldım ya .
Annemle ablam ben girmişdim ablamın bebekelrinin ilsinede kıyafet alınca doğuma 20 gün kaliyordu.
Bizde doğumaz ala annemlere gidiliyor
aliyoruz annemiz utuleyip ediyor.ama anam yıkar bende utulerim inşallah hazırladım çantasını diye dusunuyorum ve 2p gün kala almaya karar verdim .son karsrım artık inşallah amin
Senin kararın tatlım tabi ki Nasıl içine siniyorsa öyle yap
@NURAN cım
.
Göz yaşlarımi tutamadım…Evet doğru doktorum bana hangi sekilde doguracaksin demesine çok var.Ve herkes seyi soyluyo normal dogumdan sonra cinsellik kotu oluyo ne bileyim damarlarin patliyo falan…Ama senin dediyin gibi sureci guzel yonetirsek hersey guzel olur …Benim bebeyim Daha 2 aylik…Daha dün ya bi durun doğuma 9 ay var diyodum…Şimdi ise 7 ay kaldi zaman çok hizli geciyo…Allah çocugumu sağlikli versin istiyorum…kiz erkek fark etmiyo…Nebileyim doğuma daha çok var …Amma daha kalp atişlarini bile duyduğumda çok ağladim…İçinde canli birsey taşimak çok qarip…Daha sağlik olsun tekmeliycek falan daha yakindan hiss edicem onu…Bu benim ilk hamileliyim.
.Tabiyki bilmediyim çok şey var…Ama oyreniyorum…oyreniyoruz…Rabbimden isteyim burdaki tüm kizlarin bende dahil bebeklerini sağlikli bi şekilde kucaklarına almasi
Ben hepsini keyifle okudum 
benim de gözlerim doldu. 
Teşekkür ederim.
Ben de normal doğumu çok isiyorum. Yazınızdan sonra daha da cesaretlendim.
İnşallah benim de sizin doğumunuz gibi harika bir doğumum olur.
Yakınlarınızın doğum için kapıda beklememelerine çok sevindim. Ben de böyle yapmak istiyorum.
Ben de gebe okuluna yazıldım. Pazartesi günü doğum bölümünü ziyarete gidicez
@Sona Çok teşekkür ederim, yazarken ben de duygulandım inanın. Bu duygumun size geçmesine de çok sevindim. İnanın yok normal doğumdan sonra vajina genişliyor, yok cinsel ilişkide ağrı oluyor vs söylemlerine inanmayın. Eğer pansumanınızı düzenli yapıp dikiş olan yeri de temiz tutarsanız hiçbir problem olmuyor. Bende 5 dikiş olmasına rağmen ne genişleme ne de bir ağrı oldu. Doktora bağlı o durum bence. Doktorunuz dikişleri güzel atarsa, bebeğin gelişini de güzel karşılarsa hiçbir problem olmaz merak etmeyin
@Cansu Çok teşekkür ederim canım benim Cesaret vermesine sevindim, umarım gönlünce bir doğum olur Evet, doğumhaneye girene kadar süreci sadece eşim ve ben yönettik, doğumhaneye girene kadar kimseye haber vermedik. Ben doğumhaneye girince eşim herkesi aradı, çağırdı. Ben böyle daha rahat ettim, sürecimi olumlu yönde etkiledi
Bende korkuyorum normal doğumdan fakat payşasımınız bana benim de yapabileceğim inancını verdi teşekkürler
Valla bende okudugumda heveslenmedim degil yani.
Gercekten motive edici bir yazı oldu
Keşke herkes sadece pozitif doğum hikayelerini anlatsa bazıları öyle korkunç şeyler empoze ediyor ki…
Evet 
annem doğum iyi dedi .ama yinede korktum
@Busra.k26 Teşekkür ederim Normal doğum yapmasına engeli olmayan herkesi normal doğuma teşvik ediyorum elimden geldiğince, çevremde de kendi isteğiyle sezaryen doğum yapmak isteyenleri de normal doğuma çevirmişliğim ve iyi ki lafını duymuşluğum vardır 
Yaa bebeğinizi acısıyla, tatlısıyla, zorluğuyla ve doğduğuna birebir hissederek, şahit olarak kucağınıza almaktan daha iyisi var mı ?
Hoşgeldiniz @Busra.k26 nasılsınız
Sanırım sizinle aynı gebe sınıfındayız
Doğru tahmin mi 
