Birden fazla çocuğu olan anneler, sizler de yetememezlik hissine kapıldınız mı ?
Ben bugün çok kötü hissettim kendimi ve çok ağladım. Rüya’nın 4 yaş krizleri tuttu ve tüm gün onunla uğraşmaktan Eylül’ü kucağıma bile alamadım, hep annem ilgilenmek zorunda kaldı. Berbat bir gündü. Eşim gelince direkt ağlamaya başladım, ‘Yetemiyorum ben’ demelere başladım. Annem de halimi görünce çocukları bırakıp biraz dışarı çıkmamızı istedi. Dışarı çıktık eşimle. Hava almak biraz iyi geldi ama hala kendimi çok kötü hissediyorum. İkisine bir arada yetemez oldum. Kötü anne gibi hissediyorum kendimi
Siz yaşadınız mı ya da yaşadıysanız nasıl başa çıktınız ?
Eve ilk geldiğim zamanlar çok ağlıyordum ben.Nasıl bakacağım,nasıl yıkayacağım,ağlayınca nasıl susturacağım gibi gibi düşünceler benimde o hisslere kapılmama neden olmuştu.Beşiğinin başında dayanıp ona bakıp ağlıyordum.Çok şükür zamanla insan alışıyor ve anlıyor neyi nasıl yapması gerektiğini.Seni çok iyi anlıyorum ikiside küçük,ikisinede yetişmeye çalışıyorsun bir yandan da eş insan daha da çıkılmazlarda kalmış gibi hiss ediyor kendini.Bence bu hiss her zaman bizimle olacak.Annelik işte…
Canimmm yaa hissettiklerin o kadar normal ki ben bile acaba oğlumu kızım kadar sevebilecek ona iyi bakabilecek miyim diye düşünüyorum kii senin ikiside küçük ara ara bu şekilde düşünmen bu hisse kapılman normal ama şunu unutma sen harika cok güzel bi annesin sadece kriz yönetiminde biraz bocaliyor olabilirsin ben bunu da zamanla aşacağına herseyi düzene koyacağına eninim daha hersey cok yeni senin icin de unutma sen bi annesin ve onlara bir tek sen yetebilirsin fiziki olamasak da manevi olarak ne zaman istersen biz burdayiz asla yalniz degilsin
Arkadaşım çok normal sen de insansın yeri geliyor eşime, allah günah yazmasın ben artık bebek bakmak istemiyorum diyorum. Anlık böyle bungunluklar oluyor. Gün gelir iyi ki ikinciyi doğurmuşum dersin. Bazen de böyle zor olur. Sosyal medyada bir söz geziyor. Tekrar görürsem buraya atayım
Aynisini yasadim benim buyuk oğlum da ayni 4 yaşındaydı 2. Oldugunda esim gece rahatsız olmasin diye büyük oğlumun yatagina gidip ayak altina yattim kardesini emziriyordum sonra uyumusum yorgunluktan sabah buyuk oğlum kalkip babasinin yanina gidip annem beni artik sevmiyor kardesime sarilip beni ayak altina atmış diyip ağlamaya başladı onu duyunca kendimi yetersiz hissettim gidip kucağıma alip öpüp kokladim daha sonra kardesiyle birlikte ilgilendik kardeşi uyudukça onunla daha cok etkinlikler yaptik öyle öyle düzeldi hem benim psikolojim hem çocuğumun kısacası her uyuduğunda kendine zaman ayir ben iyi ve güçlü bir anneyim de ve kizinla degisik planlar etkinlikler yap bu benim sana tavsiyem bana iyi geldi inşallah sanada iyi gelir arkadaşım unutma biz hep buradayız
Ne kadar güzel şeyler yazmışsınız. Hepinize çok teşekkür ederim
Şu an çocuklar dışında yaşadığım başlıca büyük problemler de var. Herşeyin o kadar üst üste geldiği bir dönem yaşıyorum ki, kendimi ilk kez bu kadar dipte hissediyorum. Kriz yönetimini çok iyi sağlıyorken şu anki şehir değişikliği, ev durumumuz ( evimizi getiremediğimiz için bir orda, bir burda kalıyoruz), iş sıkıntıları, herkesin herşey söylemesi falan herşey çok üst üste geldi. Dışarı çıkmak iyi geldi. Şimdi eve geldik, Eylül’ü kucağıma alınca yine bir ağlama tuttu beni. Rüya’ya kriz anlarından birinde bugün biraz bağırdım artık dayanamayıp, vicdan yaptım ve şu an onun başında ağlıyorum bir yandan. Özür de diledim zaten Rüya’dan ama annelik işte… Herşeyle şu süreçte tek başıma mücadele etmek çok zor, beni zihnen ve bedenen çok yoruyor. Umarım en kısa zamanda istediğim hayata dönerim. Psikolojim ilk kez bu kadar kötü. Burası iyi geliyor bana. İyi ki sizler varsınız
Allah yardımcımız olsun hepimizin yuvasinda bir sıkıntı var Allah’ın izni ile hepsinin altindan kalkacak güç verir hepimize Rabbim cok şükür elhamdülillah simdi aynanin karşına gec ve kendine ben cok güçlüyüm diye kendini motive et bakalim