Kızlar merhaba, doğumdan çok korkan biri olarak fırsatını bulmuşken doğum hikayemi yazmak ıstiyorum
çok uzun tuttum vakti olan okusun, mazur görün
39+6 olmuştuk ama ne sancım ne başka bir doğum belirtim yoktu. O gün akşam doktora gittiğimde tansiyonum defalarca ölçüldü ve her seferinde 14/9u geçiyordu. Doktorum yüzümün ve ellerimin şiş olduğunu farketti ve ertesi sabah acil sezaryen dedi. Kendimi doğum sancılarını beklemeye ve ilk etapta normal doğumu denemeye şartlamıştım. Doktor hemen yarın deyince heyecan bastı tabi. Sabah 8de hastanedeydik ve doktorum hemen ameliyathaneyi hazır ettirdi. Bir anda tansiyonun 18 19 olma ihtimali varmış preeklamside. Beni ameliyathaneye aldıklarında çok ısrar ettim genel uyutmayın diye. Sağlık personelinin hepsi o kadar iyi o kadaar iyiydi ki hâlâ dua ediyorum onlara. Uyanık olursam heyecan yapacağımi bunun da tansiyonumu yükselteceğini söylediler. Tansiyonum o an 15e dayanmıştı bile zaten. Beni güzel muhabbetlerle sakin tutmaya çalıştılar ve en son derin derin nefes alırken uyumuşum. Birinin beni uyandırmaya çalışmasıyla kendime geldim, feci uykum vardı uyanamıyordum
karnımda ağrı hissediyordum narkoz etkisi geçtiği için ama umrumda değildi çünkü uykum vardı. Sonra eşimin sesini duyunca doğum yaptığımı hatırladim. Sedyede beni götürürlerken eşim bana hemen dedi ki “bebeğimiz doğdu, çok iyi çok tatlı”. Aklımın bebekte olacağını bildiği için en başta bunu söylemesi o kadaaar iyi geldi ki
tabi ben sonrasında bir sürü soru sormuşum, kaç dakika sürdü vs diye ama sadece bebekle ilgili olan konuşmaları hatırlıyorum. Odaya geldiğimde kafam bulanıktı, şimdi sana ağrı kesici yapıcaz dediler. Umrumda bile değildi çünkü bebeğimin iyi olduğunu duymuştum ve bulanık da görsem, sarhoş gibi de olsam, ağrım da olsa o an dünyanın en mutlu insanıydım. Sonra bir baktım bebeğim göğsümde emiyor bile. “Çok iyi tutuyor vs” diye konuşmalar duyuyorum. Huzur doluydum, içim ferahlamış doğum stresi geride kalmış, bir yanımda eşim bir yanımda bebeğim vardı. Daha güzel ne olabilir ki. Bir müddet sonra kendime geldim, kaldırıp yürüttüler , defalarca bebeğimi aldım emzirdim artık evdeyiz ve ben o hastanedeki her bir anı şimdiden özledim. Bir anda geldi geçti gibi hissediyorum. Sürekli doğum ve sonrasıni aklımda canlandırmaya çalışıyorum. Eşimin ameliyathane kapısında bana “bebeğimiz iyi çok tatlı” demesini, karnımdaki o ağrının bebeğimi bana hatırlatmasinı, ona bakıp bakıp oh be doğdu dediğim anı defalarca kez daha yaşamak istiyorum yemin ederim. Benim için en zor kısmı, doğumdan önce odada hazırlanma kısmı, o anın stresiydi. Bu arada doğumdan sonra sadece 1 kere ağrı kesici vurundum. Her seferinde dayanamayacağım bir ağrı yok deyip reddettim. Hemşireler de sadece parol hap verdiler. Şimdi defalarca şükrettiğim, hastanede benimle ilgilenen herkese dua ettiğim bir doğum hikayem oldu. Hatta on çocuk dogururum cesareti geldi bana
çok uzun tuttum kusura bakmayın ama hâlâ rüyada gibiyim inşallah hepiniz çok güzel bir şekilde kavuşursunuz bebeklerinize
Okurken gözümden yaş süzüldü 
rabbim mutluluğunuzu daim etsin inşallah 
Ne güzel bir hikaye olmuş 
inşallah bize de nasip olur böyle güzel doğum hikayesi 
Haftaya gün alacağım ben de sezaryen için. İçimi ferahlattı yazdıklarınız. Umarım ailecek hep mutlu olursunuz 
Hiç endişe etmeyin kızlar. Ben de sezaryen olacağımı düşünmemiştim. Doğum her zaman planlandığı gibi gitmeyebilir ama her şekilde güzel bir doğum hikayeniz olabilir. Ayağa ilk kalkma anında kendimi o kadar kötüye hazırlamıştım ki. Ama hemşireler beni kaldırırken önce biraz oturabilir miyim dedim ve 2 -3 dakika oturdum. Sonra sırtımı olabildiğince dik tutarak kalktım, asla aşağı bakmadım. Kolayca geçti bitti
Hayırlı mübarek olsun Rabbim evladınızı sağlıcakla büyütmeyi nasip etsin inşaallah. Çok sevindim sizin adınıza. İnşaallah doğuma gün sayan biz hamişlere de pozitif doğum hikayelerimizi yazmak nasip olur