Kızlar içim çok daralıyor, belki dertleşmek iyi gelir. 20 gün önce doğum yaptım. Ben evlenir evlenmez hamile kaldım çok zorlu bi gebelik sürecim vardı. Gurbete gelin gittim, hamileliğim sıkıntı olunca annemin yanına geldim eşimden evimden ayrı 4 ay geçirdim. Son 4 ayım sadece yatarak geçti. Haftanın üç günü doktor kontrolü iiğneler ilaçlar… Bebeğim biraz daha karnımda kalsın diye savaş verdim velhasıl zorda olsa doğum yaptım bebeğim gayet sağlıklı doğdu. Fakat ben lohusalıkdan mı bilmiyorum aşırı kötüyüm. Sütüm yok emziremiyorum, doğumum biraz zor olduğu için hemen ayağa kalkamadım haliyle bebekle annem ilgilendi. İlk gün arayan herkes annemin çocukla ilgilenmesine kızdılar beni yetersiz buldular. Ama gerçekten yapamıyodum şuan aşırı vicdan azabı çekiyorum çocuğumla ilgilenemedim diye ama çok acım vardı kalkamıyodum içim gidiyordu. 5 günlükken enfeksiyon kaptı yoğun bakıma alındı herkes sütüm olmadığı için hasta olduğu söyledi. Ağlamadığım bir gün yok. Artık gözümde yaş kalmadı sürekli sağıyorum yiyorum içiyorum ama gelmiyor. Şuan 20 günlük olduk eşimle artık sürekli tartışmaya başladım kendisi gerçekten çok iyi biri çok da iyi baba oldu allah razı olsun her türlü destek oluyor ama bana karşı anlayışsızmış gibi geliyor. Hala annemlerdeyiz kayınvalidem uzakda ama telefondan eşime sürekli bişeyler diyor eşim de ne kadar dikkat etsede laflarından etkileniyor ve bana yansıyor. 9 aydır evdeyim alışveriş ve hastane dışında hiç bi yere gitmedim yeni gelinliğimi yaşayamadım şuan dışarı çıkmak istiyorum çocuğu annem bakar diyorum beni suçluyor bebek varken gezmeyi mi düşünüyorsun diye. Ben mi anneliği beceremiyorum. Aslında bebeğimi herşeyden daha çok önemsiyorum ama diğer annelere göre eksikmi kalıyorım
Öncelikle geçmiş olsun canım bence kimseyi bu kadar dert etmemelisin. Ağzı olan konuşuyor hassas bir süreçtesin lohusalık kolay olmadığını herkes biliyor. Çevren anlayış göstermeliler. Özellikle de eşin. Biraz evliliğin tadını cikartabilirdiniz ama bebeğinizde size eşlik etmek istemiş güzel mutlu yıllarınız olur umarım. Evinden uzak düzenini oturtamadigin içinde belki bunalmış olabilirsin eşin bebegin ve evinizde rahat edersiniz. Sıkma canını çok mükemmel annlerde yetersiz olduğunu düşünür. Sende iyi bir annesindir ama öncelikle kendin mutlu ol ki çocuğunda hissetsin.
Canım şu an iyiysen evinin işini yapabilecek bi haldeysen kendi evine gecip eşin ve bebeğinle yasayabilirsin bence . Onun dışında lohusalik evet bir süreç ama hamilelik gibi geçici bir süreç bebeğin daha çok küçük sen elinden geleni yap moralin eğer düşük olurda sütünde az olur sen moralini yüksek tut kendini bir an önce toparlamaya çalış.Disardaki insanlarin laflarina asla aldırış etme hava almak konusunada gelince şuan bebeğin de sende daha toparlanma asamasindasin daha kısa mesafeli açık hava bir yere gidip oturabilirsin buda seni rahatlatir. Ama şunu unutma önce kendin dimdik ol bu geçici bir süreç bak zor bir hamilelik atlatmissin ama atlatmissin artık geçmiş bitmis lohusalikta bu bebegin buyumeye basladikta hersey dahada yoluna oturacak 20 gun cok erken daha bi 20 gun sonra emin ol kendini daha iyi hissedeceksin
Zaten zorlu ve riskli bir gebelik gecirmissiniz ve uzerine zor bir dogum olmus. Lohusalik da zaten duygu karmaşasi hep. Ust uste gelmis gbi hersey. Ama herseyden once artik o bebegin annesisiniz ve size herseyden fazla onun ihtiyaci var senin kokuna dokunmana. En iyi ilac o koku. Kendini toparlama vaktin gelmis. Millet hep konjsur onlara bakma. Sutun olsa da konusur olmasa da iyi baksan da konusur sen hayatini millete gore yaşamayacaksin sonuçta. Bir an evvel kendi evinize ve duzeninize donun. Esiniz ve bebeginizle aile oldugunuzun farkinda varin . Simdi o cennet kokuluyla vakit gecirmek varken kafanizi bos yere baska seylerle mesgul etmeyin
Kızlar inanın dikişlerim tutmamasıba rağmen bebeğimin herşeyiyle kendim ilgileniyorum zaten gözümden ayıramıyorum ki onu bebişimle bi sıkıntımız yok. Sadece çok horuldum ve bunun eşim tarafından yok sayılması üzüyor beni. Bebeğimi bırakıp bende gidemem bi yere ama bna öyle bi tepki veriliyorki sanki hiç bişeye hakkım yokmuş gibi. Takipli olduğum doktorum son kontrolü yapmadan uzun yola çıkmamı önermedi bi hafta daha burdayım mecbur
Öncelikle hayırlı olsun rabbim evladına ve size hayırlı uzun ömürler versin yazdıklarını okuyunca 9 yıl öncesine tekrardan döndüm bende senin gibi çok zor bir hamilelik ve lohusalık dönemi geçirdim üzüntüden sütüm kesildi panik atak oldum benim eşimin annesi babası yok benimde babam yok annemin kurulu bir düzeni yok ananemle ve teyzemle yaşıyor doğum yaptigimda yanimda küçük ve bekar kız kardeşimden başka kimsem yoktu bebeğim prematüre doğmuştu sütüm yoktu bebeğim küçüktü altını açarken bile ellerim titriyordu çünkü bacakları bile çatal kadardı düşünsene hiç bir bilgim tecrübem yok ama ben 1700 Gr bir bebekle kalakalmistim bebeğimi kuveze aldılar 15 gün sezeryenli halimle hastane kapılarında surundum canım bunu neden anlatıyorsun diycek olursan emin ol tek değilsin herkes prensesler gibi doğurup kraliçeler gibi anne olmadı sadece bazıları daha şanslıydı ama ben kimseden minnet beklemedim hamilelik sürecim boyunca tuvalete giderken ayağa kalktım onun dışında evimde bir süpürge bile açmadım eşim elimden geldigince bana yardımcı oldu yemek yaptı cam bile sildi bebegimi hastaneden çıkarıp eve getirmek istediğimde ananem bize gelin bebegin 40 i çıkana kadar annen yardımcı olur sana dedi inan bana değil 40 gün 5 gün bile dayanamadım her kafadan bir ses çıktı topladım pilimi pirtimi evime geçtim artık ben bebegim ve eşim bize bizden başka kimse yardımcı olamazdı eşim bana ben eşime dayandım bebeğim kolik oldu bir gün ben uyumadım bir gün eşim uyamadi kış ayıydı eşimin işleri yoğundu bazen hafta sonu bile çalışıyordu 6 ay sokak yüzü görmedim kimseye gitmedim sağolsunlar kimsede bana gelmedi afedersin lavabayo bile giderken kapıları açık birkirdim bebeğim ağlarsa duyamam diye bir yılda iki kere saçlarımı kulak hizamda kestim saçımı tariycak vakit bulamiyorum diye yani bu yaşadıklarını tek başına sirtlamalisin fadakarlik yapmalısın eşin iyi bir insansa zaten sana yardımcı olacaktır eğer kendini eksik hissediyorsan emin ol evladına değil kendine karşı eksik yaptığın birşeyler vardır onunla başbaşa kal sen zorlandikca anne olucaksin ama o sana bir gülerse herşeyi unutucaksin
Yazacak o kadar şey var ki buraya sığdıramam. Ama bunu bilin hiç bir anne, yorgun hissediyor diye, biraz kendine vakit ayırmak istiyor diye, sütü yok veya az ise, kalkıp ev işi yapamıyor ise, bebeğinin bakımı için yardım alıyor ise ve bir çok insani duyguyu, hele lohusalık döneminde yaşıyor ise, eksik veya kötü anne değildir. Sen çok iyi bir annesin bundan ilk önce senin emin olman gerek, sonra kulağını herkese herşeye tıkaman gerek, yardım alman gerekiyorsa alacaksın bu seni yetersiz yapmaz. 2 doğumumu tek başıma yaptım eşimden başka kimse yoktu yanımda belki lohusalığımı bile yaşayamadım, yardım almak istedim ama yanımda yakınımda kimse yoktu herşeyle tek başıma mücadele ettim ona rağmen bazen hep yetersiz hissettim. Bu her annenin hissettiği bir duygu ama artık bunu biliyorum biraz nefes almak benim de hakkım, anneyim evet ama aynı zamanda insanım sen mutluysan bebeğin mutlu olacak o yüzden eğer gerekirse hatta bi uzmandan bile yardım alabilirsin. Önünüzde koskoca ve mutlu bir hayat var bunu da sakın unutma 
İlk gebeligim daha doğum yapmadım 1.5 ayım var ama ben bile bu hamile halimle kendimi kötü anne olarak görüyorum acaba yapabilecek miyim ona yetebilecek miyim falan diye birsuru düşünceye giriyorum ama bence bir anneden başka kimse bebeğini düşünemez ve ona iyi bakamaz sen kendi moralini yüksek tut ve etrafındakilere kulak asma herkesin sütü olacak diye bişe yok ama sen bebeğini gün içinde yanlız birakmiyorsan herşeyiyle o ağrılarla ilgileniyorsan senden iyi anne yok.evlenir evlenmez bebek sahibi oldugun için eşinle evinize alisamamissin bence sen zaten herşeyiyle ilgileniyorsan evine geç ve eşinden destek bekle o da ne xorlukla bebeğe bakmaya çalıştığını anlasın ve seni suclamasin inşallah o minik Allah’ın emanetiyle mutlu bı hayatiniz olur