Saat 8te hastaneye ulaştık. Tansiyonumu ve s ölçtükden sonra Hemşire beni giyindirdi sonra ameliyat haneye gitdik.
O an cok dolmuştum aglamamak icin kendimi zor tutuyordum diye eşime vedalaşmadan girdim ameliyata, yüzüne bakarsam aglayacagımi biliyordum.
Ve enerjim düşsün istemedim 
.
Doğuma girmezden once bebegimle konuştum Karnımı sevdim,karnımda on dakikalarimız artik seninle diyip ,ameliyata girdim.
Cerrahın yardımcısı gelmemişti diye. Cərrah ve yanındaki sinirlenmişti. Yanındaki cok konuştu bagırdı ordakilere.
Haata donup bana şoyle dedi. Sen neden geç geldin 8de ameliyata alacagiz sen 9 da gelmişsin dedi.
Moralim bozuldu. Bişey demedim sinirden.
Biraz sonra yine aynı şeyi dedi. Bende "biz zaten doktorun dedigi zamanda yani 8 bucukda geldik"dedim . Hâ ozaman senlik bu durum yokmuş dedi susdu.
20 dakikaya cerrahın yardımcısı geldi
Hiç korkmadan girmiştim ameliyata kötü yanlarını dusunmemisdim,dusundugum sadece bebegime kovuşacagım dogdugunda yüzünü gorecegim diye pozitif dusunup girmistim ameliyata.
Belden iğne vurdugunda bile korkmadım.
Oysa ignenin uzunlugunu internetde gormustum 
Bacaklarıma sıcaklık geldi sonra bacaklarimı hiss etmedim .
9 bucukta ameliyatim başladı . Doktor karnima dokundugunda biliyordum karnimi elliyor,aman allahım bıçağı damı hiss edecegim diye dusunmusdum bir an. Ama hiss etmedim tabiki.
Karnımı çekiştirirken hiss etdim cesuru karnımdan alırlarken bile hiss etdim,ama acımıyordu.
Karnımdan çıkardılar ve bebegimin aglama sesini duydum. O an dunyanın en güzel sesini duymuştum ve cok mutlu olmustum. Bu benim bebegimin sesi demiştim.
Bebegimi kuruladilar ve bana gosterdiler 5 saniyəlik. Sonra goturduler. Bebegimi gordugumde,butun acıları unutmuşdum.
Ve bebegimi gorunce bu dünyada bende oyle mutlusu olamaz diye dusunmustum.
Tabiki aglamadım ama çok aglayasım gelmişdi. Eşimle vedalaşmadan girdim ağlamadım icime attım diye bebegim dogdugunda da ağlamalı istedim ama aglamadım. Ağlarsam heyecanlanırim kendimi kayb ederim diye. Kendimi zor tuttum.
Bebegime dokunamadım ellerim bagliydi. Ve bebegimi uzaktan gosterdiler,goturduler.
Bebegim gittikden sonra cərrah ve yanindakiler tebrik ediyordu falan.
Sonra dikmeye başlayınca ilk dikişe başlamıştılar. Benim başım cook fena hemde cok fena agridi. Anlatamam nasıl agridigini. Ağlayamadım bile o agrıdan. Başımı donderip durdub bagırdım ellerimi bile cekiştirdim.ama bagliydi cekemiyordum. Başımı koparip atsinlar istiyordum çok acı cekiyordum o an. Doktor un yanindaki normal falan dedi. Merak etme dedi ama ne fayda ben orada ölüyorum bi kere.
Doktorun yanindaki bi baktı tansiyonum fırlamış normalden fazla olmuş. İki sistem bagliydi bana birini cikardilar. Turklerde ne deniyor bilmiyorum unuttum.
5 dakika sürdü bu fena agrı ve yavaş yavaş azalmaya başladı tansiyonum dusdukce.
Ama yinede agriyordu. Dakikada bir soruyorum ne oldu dikiş bitmedimi.az kaldı 3 dakika bekle bitiyor falan diye diye 1 saat sürdü . Artık bacagimi ve karnimi hiss etmiyordum ve başımda agriyordu diye nefes alamiyordum sıkıntıdan patlıyordum ve bir an öncə bitirin diyordum.
Ve sonunda bitdi. Beni yatağıma atdılar. Yatağa atdıklarımdan sonra, bakdım bir ayak, kaldirmislar yukariya altina buyuk ped koyuyorlar.
Aman allahım bi baktım benim bacagım otarafa butarafa atıyorlar ama ben hiss etmiyorum. O an kendime nefret etdim sanki. Tamamen uyutulsana şu şeyleri yaşama dedim kendi kendime. Ayrı bir odaya goturduler beni 3 saat orda kaldım. Ağrılarım vardı doktor agri kesici vurdu. Ama yine dinmedi 5 dakikadan bir uyandım agrim yuzumden. Ağrım var dedim. Hayır ilaç yaptik yine yapamayiz dedi. 3 saat sonra yaptı mecbur. Yine dinmiyordu ağrım. Bacaklarini hiss ediyormusu o dedi bana Hayır dedim. Ama bacagimi yavaşca katlaya bildim. Ama parmaklarimi flan kıpırtadamadım.
Okey tamam başka odaya alalım artık dediler Ve beni goturduler. Odada 6 tane anne var benden başka . Odaya geldikden sonra bacagimi yine hiss etmiyordum.
Ben odaya geldikten 1 saat sonra eşim annem babam geldiler bana muz falan getirmek için.
Doktorlar iceri almadilar hayır falan demişler izin yok bilmem ne. Eşim ben cocugumu eşimi gormeden gitmeyecegim demiş. Bebek dogdugunda bile gostermemişler düşünün işte. O yuzden eşim bu sefer gitmemiş çünki gidin saat 3 de gosteririz gelirsiniz demişler.
Bebegi gormuş eşim ve annem. Sonra benim yanıma izin vermediler diye beni tekerlekli yatakla esimle annemin yanına goturduler. Eşimi gördum ve o butun dolmuşluklarım bir anda boşalı verdi. İyimisin dedgi an ağlamaya basladim çok agladım .
Çok Optu, ağlama dedi ama hiss etdim oda dolmustu icinden ama aglamadı tabi.o kadar insanin icinde.
Agladım annem de ağladı falan Eşim operek ağlama iyileseceksin falan dedi . Tamam dedim.
sonra goturduler beni odama . Muz yedim ve 1 kaç saat sonra meyveli yogurt yedim . Uyuyamadım agrim vardi yine,ağrı kesci yapti hemşire
Şimdi bebegim yanımda degil ama cərrah yarın yanına gelicek ve yarin yurumeyide ogretecek sana hemşireler merak etme dedi.
Yanımda refakatci yok hemşireler bakiyor. İzin yoktu diye.
Ve heyecanla yarini bekliyorum. Bebegimin kokusu nu icime cekmeyi ona dokunmayi sarılmayi. Emzirmeyi,sevmeyi,opup koklamayı.
Ama ikinci kez dogursam asla Spinal anestezi yapmam. Cunki o baş agrisini ben asla unutamayacagım. Her neyse.
İlk buluşmamız yarın artık cesurumla 
Zor bile olsa acı bile çeksem bebegim sağ salim oldu şükür . Buda benim spinal anestesi dogum hikayem. Bende artik lohusayım
Bayada uzun yazı oldu.
Umarım okurken sıklmazsınız
