Herkesin çocukluğunda yaşadığı travmatik bir olay, kırgınlığı hala geçmeyen bir söz, kalbini hala buruklaştıran bir tavır ya da davranış vardır. Herkesin aklında 'Bana … yapıldı ama ben çocuğuma asla yapmayacağım ’ cümlesi vardır
Bir şeyleri yazarak, söyleyerek ya da dertleşerek içimizden atıp aslında kendimize bir itirafta bulunabiliriz
Hadi herkes kendisine yapılan ama çocuğuna asla yapmayacağı 2 şeyi yazsın da içinden atsın
Travmatik olay daha 11 yaşındayeken üniversiteye girecek olan 18 yaşında ağabeyimi trafik kazasında kayb etmiştik,okuldan gelirken.helallikle okutmuştu ama yinede helallik almaya gitmişti.
Ben eşimle çok zorluktan geçtim ve herşeye rağmen evlendik,kolay kurulmadı bu yuva. Ama ileride oğlum eğer evlenmek isterse hiç bir zaman ona karşı çıkmayacaım istediği, sevdiği birisyle evlenmesini destekliyeceim.Başkalarının çocuğum üzerinde bir söz hakkına bile sahip olmadığnı,başkaları için yaşamadığnı öyreticem
Değil buraya kalkıp en güvendiğim insana bile anlatacak cesaretim yok maalesef, o yüzden bana ne yaşatıldıysa aynısını kendilerinin yaşamaları için aklıma geldikçe dua ediyorum.
Ben 2. Siniftayken bi arkadasimi sinifta dovmustum, ertesi gun ozur dilemek icin sinifina girdigimde masasinin ustunde guller vardi. Aksaminda asansore sıkışıp paramparça olmuş ve ölmüş. Özür dileyemedim, oylece gitti. Icimde bi yaradir, travmadir. Hayati ve ilişkileri sanki yarin ya o ya ben ölecek gibi yaşarım. Çocuğuma da ona göre yasamasini asilayacagim
3 kız kardeşiz . Babam hep erkek olmadığımız için üzülüyordu bazen sinirlenince sözleriyle kırıyordu. Bende kendimi erkek gibi gösterip anne karında kala bilmişim)) Belki de bu yüzden bende hep erkek çocuk istedim ama galiba bebegim kız. İnsallah Onu daha çok sevib cinsiyyet ayrımcılığını yapmam